Als koppel kan je geconfronteerd worden met een intens verdriet. Je kan iemand uit je familie verliezen, het kan een grootouder zijn, een ongeboren kind, een beste vriendin, je trouwe huisdier, een favoriete tante of nonkel. Rouwen is een langdurig proces, waar je elkaar in kan ondersteunen.

Een verlieservaring gaat echter niet altijd gepaard met overlijden. Wanneer een geliefde overlijdt, is het duidelijk dat je verdriet hebt. Maar er zijn ook andere vormen van verlies, die niet altijd erkend worden.

Levend verlies is een vorm van rouwen waarbij je geconfronteerd wordt met een chronische ziekte of  lichamelijke beperkingen. Denk daarbij aan een ouder of partner met (jong) dementie, fysieke beperkingen na een ongeval of door een chronische ziekte, NAH (niet aangeboren hersenletsel, bv na een beroerte), een kind met beperkingen, …

Het is een verlies waarbij je elke dag opnieuw geconfronteerd wordt met je eigen grenzen.

Bij het verwerken van verlies en verdriet is verbinding heel belangrijk. Je kan als gezin dichter naar elkaar toe groeien. Rouwen is ook een verhaal van liefde en verbondenheid.

Geboren om mezelf te zijn… het lijkt zo eenvoudig, maar dat is het niet altijd. Vooral in onze huidige maatschappij waarin je aan bepaalde normen moet voldoen om erbij te horen. Voldoe je daar niet aan, dan lijkt het moeilijk om er deel van uit te maken. Dan duf je soms jezelf niet zijn, uit angst voor de hardheid van anderen.

Een transitie is een lang proces. Verbinding met en steun van je gezin zijn heel belangrijk.
Hierbij helpt Elantherapie je graag.